wat is een gezond ego

De tendens naar verzelfstandiging wordt in de tweede helft nadat je twintiger bent geworden versterkt. Het is de tijd waarin we allerlei rollen aannemen, denk aan beroepsrollen, familierollen en vader-moederrollen. Hoe kunnen de door onszelf aangenomen rollen het ontkiemende ik verstikken?

In de vierde zevenjaarsperiode waarin de rollen zich versterken, begint de uiterlijke biografie een innerlijke dynamiek tegemoet te treden. In het leren beiden, de innerlijke én de uiterlijke biografie, samen te voegen is het zinvol je te realiseren dat we vaak in onze omgeving mensen ons omringen die vermogens bezitten die we zelf missen. Het complementeren nodigt uit een individualiseringsproces door te maken. Dat kunnen we dan ook. Dit komt omdat je eigen denken zich verdiept en je wat meer overzien kunt. Het ik dat je tot dan toe ontwikkeld hebt en steeds sterker wordt, wordt daarom ook wel het ‘ego’ genoemd.

Zonder een ego-ontwikkeling kom je niet los van je omgeving om zelfstandig op jezelf te leren staan. Het unieke en eigene of het anders en verschillend zijn kan dan onvoldoende uit de verf komen. Door de bevrijding van wie of wat je denkt te zijn, komt dat wat je werkelijk bent vanzelf weer tevoorschijn

Het overwinnen van het ego doen we niet door het ego te ontkennen of weg te drukken zoals in veel oosters getinte opvattingen het geval is. Het ego overwinnen we door in te zien op welke wijze je ego werkt, deze krachten bewust terug te houden en er anders mee te leren omgaan. Zo open je je ego, je gewone alledaagse ik en vormt het van binnenuit om.

Dankzij de oosterse en westerse esoterische kennis weten wij dat ons ik uit twee delen bestaat: een lager deel en een hoger deel. Het lagere deel van het ik wordt ook wel het ego, ego-ik of de gewone alledaagse persoonlijkheid genoemd. Het hogere deel van het ik wordt meestal het hogere zelf of geestelijke Zelf genoemd. Het is onze geestelijke kern, dat wat we in diepste wezen zijn. Het wordt ook wel de Godsvonk of de druppel uit de zee van het Goddelijke genoemd, het hoger Ik…..leeft in ons hartchakra…. laten we onder de afbeelding eens dieper kijken in het lagere en hogere deel van onze persoonlijkheid en ontdek welke weg jij gaat…!

Het lagere deel, ons ego of onze persoonlijkheid, is ook in deze tijd nog niet sterk genoeg om dat geestelijke deel al bewust in zich te dragen en door zich heen tot uitdrukking te brengen. Ons ego zou er zelfs door vernietigd worden.

Het hogere deel, het ‘IK’ , is iets anders dan het ego, het ego is vooral gericht op eigenbelang- het ‘IK’ kan pas ontstaan als het eigenbelang opgeofferd is waardoor je in principe ‘vrij’ met de eigenschappen kunt omgaan met als doel je eigen individualiteit te vinden overeenkomstig de rode draad die je al aan het begin van je leven gegeven is. Vaak al bij de conceptie en pas rondom het 21e levensjaar kunnen we ons daarmee zelfstandig en vrij aansturen. In het biografische traject is de volwassen geworden mens, je merkt dit aan je vragen als ‘hoort dit bij mij’ of ‘past dit in mijn leven’. Anders gezegd de ik-kwaliteiten gaan zich omvormen tot een vrij ik.

Het ik als stuurman

In alle contacten met anderen kun je leren je ego strevingen bewust te worden, te leren hanteren en om te vormen Dat doe je onder andere door ervoor te zorgen dat je je niet te veel in de ander verliest, maar ook bij jezelf blijft. Door je niet alleen kritisch op te stellen tegenover de ander, maar ook naast hem of haar te gaan staan. Dit is wat genoemd wordt het offeren van je ego: je offert de concentratie op je ego op.

Immers het ego wil zichzelf voortdurend bewijzen, gaat vergelijken of blijft overtuigt van haar eigen gelijk. Gevoeligheid voor uiterlijke status is zo bezien een egokracht, met als belangrijkste werkwoord oordelen. Het offer wat je geeft is bewust af te zien van bovenstaande ego strevingen of egoïstisch handelen. Het ego wil zichzelf voortdurend bewijzen, is vaak strijdlustig en overtuigd van het eigen gelijk, ook is er vanuit egokrachten een gevoeligheid voor uiterlijke status. Het ego of lager ik wordt meestal in verband gebracht met werkwoorden als streven, willen winnen, verlangen, willen weten, analytisch denken, maar heeft als belangrijkste werkwoord oordelen. Het ego lijkt gevangen, of ons gevangen te houden in een vorm van dualistisch of analytisch denken, egocentrisch gericht.

Je herkent dit als je niet van het verleden, noch van het heden kan leren en ook niet in staat bent de juiste conclusies te trekken voor de/jouw toekomst.

Tussen ouders en kinderen, tussen mannen en vrouwen maar ook in politiek, onderwijs en in de gezondheidszorg, al deze vraagstukken maken deel uit van een groot kosmisch ontwikkelingsproces. Inmiddels kunnen we vrijwel allemaal waarnemen dat de vragen over relaties en problemen in relatie toenemen. Het vertrouwde en de geborgenheid die het oude ons gaf werkt niet meer, maar de krachten die bij het nieuwe horen en ons van binnenuit op een vrije- en nieuwe wijze zullen leiden zijn nog onvoldoende ontwikkeld.

Wat wij ons vaak niet realiseren is dat ons ego of onze persoonlijkheid van incarnatie tot incarnatie steeds weer een andere is. Ook merk ik op dat er veel (spirituele) stromingen zijn die het ego beschouwen als iets ongezonds, iets lelijks, iets waar we zo snel mogelijk afscheid van moeten nemen. Het loslaten of oplossen van het ego wordt hiermee in verband gebracht waarbij tegelijk het denken wordt losgelaten.

Het biografisch leren en werken ondersteund deze opvattingen niet!

Het ego èn het denken hebben we nodig, maar zij mogen wel een meer dienende functie gaan vervullen. Lees onder de afbeelding verder….

Waar gaat het dan nu wél om? Het gaat er juist om het ego als kracht te leren erkennen; het ego is immers de kracht waarmee we ons zelf in de aardse-wereld manifesteren. En door haar te leren kennen, verkrijgen we een voelend en begrijpend inzicht in de gezonde en de ongezonde aspecten van de ego strevingen; alleen hierdoor kunnen we het ‘onbewust zijn’ in de ziel aan het licht brengen. Het gaat er dus om dat we de ongezonde aspecten niet langer ontkennen of negeren als we het meesterschap over het ego willen verwerven. Dit harde werken brengt ieder van ons het geschenk werkelijk te leren houden van onszelf en ons hele wezen lief te hebben. Door deze transformatie ontstaat bewustwording van de wijsheid en liefde die in ons eigen hart en ziel ontwaakt; dat is het bewustzijn van het Hoger Zelf.

Het ego vormt zich om en stelt zich in dienst van dit Hoger Zelf en tegelijk wordt het ego zelf de manifestatie van die hogere wijsheid en liefde. Veel mensen ervaren bij dit leren terughouden van de ego strevingen een soort pijn. Die pijn ontstaat omdat je iets van het uitleven van je ego moet opgeven, wil er ruimte komen voor het werkelijke contact met de ander. Het kan zich ook uiten in een bezig zijn met vragen over dood, het is het ego wat zich terug aan trekken is en aan jou de opgave geeft het denken-voelen-willen te integreren door te reflecteren…..

Als gevolg van een innerlijke ontwikkeling, begint het ego zich meer en meer terug te trekken en ontstaat er meer ruimte voor het Hoger Zelf, de Geest in de mens, ook wel ons Ware Zelf genoemd. Echter met het terugtreden van het ego en haar krachten, vallen ook veel van onze vroegere gewoonten en automatismen weg; ook de gewoonten verbonden aan de stem en het spreken. Vandaar ook de nadruk op een gezonde ontwikkeling van het keelchakra en het innerlijk luisteren naar antwoorden die binnenvallen op je vragen.

Ons hoger Ik is het zélf die ons vragen stelt en aan onze innerlijke deur klopt opdat wij wakker worden, op zoek gaan en aan onszelf gaan werken. Zo nemen deze krachten in ons toe. En hiermee staan wij voor het eigenlijke wonder van de menselijke biografie. Het menselijke vermogen om het onherroepelijke te veranderen door alles wat geweest is in een dusdanig nieuw licht te stellen en zo de kwaliteit van het eigen verleden een andere kleur krijgt.

Het is immers het ego, samen met onze karmische last, die voor het grootste gedeelte het sturingsmechanisme van ons leven zijn. Niet dienstbaar, maar gericht op wat ik helemaal bovenaan dit artikel al beschreef. Heb je de opdracht die verscholen lag in de eerdere zevenjaarsfasen begrepen, worden ná het 42e levensjaar de vragen anders. Het gaat nu niet meer om de vraag ‘wat heeft de wereld mij te bieden’ (gewaarwordingsziel) of ‘hoe zit de wereld in elkaar’ (verstandsziel), maar om de vraag: wat heb ik voor de wereld te betekenen? De laatste vraag ondersteund je bij het leren met een zekere afstand naar jezelf kijken….

Biografiekunde biedt de opmaat voor een dialoog waar je samen mooier uit kunt komen. Door het kennen van je eigen levensloop hoor je niet langer alleen jezelf, maar ook de ander.

De zin van bezig zijn met je eigen biografie – is de andere mens, de ander – in het denken, de dialectica of het beeldenwereld denken, vinden wij de verbinding met de engel, ooit een intelligentie genoemd en in onze tijd kunnen we in het gevoelsrijke spreken de verbinding met de aartsengel ervaren. Het verbindt ons met de taalgeest.