In het woord regisseur schuilt het woord regie. Regie kun je nemen. Regie kun je ook uit handen geven. Geven en nemen kent kennelijk een eigen dynamiek. Is het niet bijzonder dat het woord geven dichtbij leven staat. Dat is in onze taal zo; in het Engelse Give and Take is to live ook meer verbonden met Give. Lees je mee…?
Het is voor de meeste mensen logisch dat we naast inademen ook uitademen. De kosmische spiegel die Moeder Aarde ons biedt is dat wij vooral in de zomertijd genieten van haar uitademing. De veelheid aan kleuren en de schoonheid van het uitbottende leven kan je verwondering raken. Ook is in deze tijd vaker kans op een heldere nacht en kun je naar de oneindige sterrenhemel kijken en voelen hoe je deel uitmaakt van die grootsheid.
Steeds vaker horen we over het oude dominante gedrag wat we niet langer te tolereren en maar al te vaak tot grensoverschrijdende situaties leidt. Onze op mannelijke waarden gebaseerde cultuur werkt niet meer, niet in mensen, niet in landen of werelddelen. Overal speelt zich een ander drama af, maar het patroon is hetzelfde.
De roep om regie klinkt steeds luider
Wat is de rol van de regisseur, is dat een andere rol dan leiderschap? Het is de rol van een regisseur om de regie te nemen, zowel innerlijk als uiterlijk. Een artistiek leider vertelde mij eens dat voor hem de innerlijke regie voornamelijk bestaat uit het omzetten van het verhaal wat je raakt, vanuit jouw interpretatie, omvormen naar een voorstelling. In de kunstwereld sluit het interpreteren aan bij de regisseur. Zo bezien gaat de regie nemen over persoonlijk leiderschap.
Het innerlijk leiderschap, persoonlijk leiderschap of zoals het genoemd wordt in het leertraject van geweldloze communicatie: verbindend leiderschap heeft een nauwe relatie met het stuur in handen nemen (in je dromen staat een auto voor het lichaam) en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes. Persoonlijk leiderschap stelt je in staat vanuit een actieve verbinding met jezelf (een constante zelfreflectie) een relatie op te bouwen met andere mensen; daarmee kun je zowel geven als ontvangen.
Om meer de regie in je eigen leven te nemen, moet je jezelf goed kennen en het eigenaarschap kunnen nemen over de loop van je leven. Ook als het niet loopt zoals gehoopt nodigt het eigenaarschap je uit tegenslagen toch te aanvaarden als een eigen keuze…..
Daardoor komt Zelfkennis dichterbij
Regisseur zijn van je eigen leven is dan zoveel als ‘je eigen leven in de hand nemen’. Het relationele evenwicht ontstaan daar waar passend gegeven en ontvangen wordt. Wat je in eigen handen neemt, vraagt soms om iets uit handen te geven. Het gaat immers niet alleen om ritme, maar ook om balans.
Het balanceren van Samenlevingen in balans zijn partnerschapsculturen waarbij het intergenerationeel gezien in veel families en stambomen voortdurend een zoeken is naar de balans tussen geven en nemen. Er zal nog lange tijd een onbalans zijn in het geven en nemen tussen ouders en kinderen. Ouders geven meer dan kinderen ooit kunnen terug geven aan hun ouders. Kinderen geven wat zij hebben ontvangen weer door aan hun kinderen en in hun bijdragen aan de samenleving.
Balans is een woord wat hoort bij de evenwichtskunstenaar waarbij het lichaam signalen geeft. Niet alleen in het in- en uitademen ben je de regisseur die interpreteert. Realiseer je hoe een wonder een lichaam is en ontdek hoe het nemen je aardser maakt en vaste grond onder je voeten geeft. Meer over geven en nemen in je levensloop kun je hier lezen: https://wp.me/p2XSLz-33e
De regie nemen is ook iets rond maken wat onaf voelt. Het Sanskriet woord ‘mandala’ heeft als doel de aandacht te richten op de kern, het midden, het hart, het wezenlijke. Zoals de cirkel symbool staat voor oneindigheid richt het vierkant de aandacht op de viervoudigheid van de aarde. In het artikel over de zintuigen kun je hier meer over lezen: https://wp.me/p2XSLz-1RI
De balans van geven en nemen is ook leren ontvangen. Het dieper bewust worden, het tot inzicht komen, is mogelijk omdat de bewustzijnsziel zich opent naar de wereld van de geest. Is dat niet het tijdperk waarheen we naar op weg zijn: het tijdperk van de Geest?
met een Pinkstergroet van mij voor jou wens ik je het goede
fluisteralsjeblieft 
Prachtig verwoord! Het tijdperk van de Geest kan ik mij voorstellen in combinatie met de Ziel. De empathie met de aarde en al haar bewoners, de samenhang van natuur en biodiversiteit behoeft onze niet aflatende aandacht om de juiste maatregelen te nemen. De gevolgen van klimaatverandering zien we nu al. Hopelijk is het nog niet te laat!