Van oudsher vieren mensen het wisselen van de seizoenen en belangrijke gebeurtenissen in hun leven met feest en ritueel. Zonder rituelen glijdt het leven aan ons voorbij. Rituelen geven ons ritme. Overgangsrituelen en seizoensfeesten zijn ankerpunten.
Rituelen markeren verandering. Welke verandering?
Vaak kijken we naar tradities, de geschenken van onze voorouders. Tradities bieden ons ook ritme. Ritme is als een ritmische massage waarbij je tot de ontdekking komt dat alle levensprocessen ritmische processen zijn. Dat betekent dat het leven voortdurend in beweging is waarbij de ‘momentopname’ je herinnert aan het dieper ademhalen. Leven is immers een groots, kosmisch-etherisch ademproces waarbij tradities en rituelen ons iets te bieden hebben. Ze helen de breuken als je je opent voor de verhalen en soms ook het lekkers die passend zijn bij het ritueel.
Rituelen helen de breuk; in dit artikel begin ik met wat we kunnen leren uit de Keltische tradities.
De Kelten leefden vroeger in grote delen van Europa. Dat het Keltische jaarwiel bekend is gebleven is dus geen verrassing. Samhain op 31 oktober biedt veel rituelen, is voor de Kelten de overgang naar het nieuwe jaar. Het oude jaar wordt afgesloten en een nieuwe cyclus begint.
In het Keltische jaarwiel worden de vier jaarfeesten én de vier speciale dagen die tussen de vier jaarfeesten in liggen gemarkeerd door de stand van de zon. Het zijn rituelen die de overgang van het ene seizoen naar het andere seizoen markeren.
John O’Donohue omschreef dit als drempels in zijn boekje – To Bless the Space Between Us . John O’Donohue herinnert ons eraan dat verandering zijn eigen ritme heeft, zijn eigen verloop… Dat het gebeurt zelfs als we het niet kunnen zien, en dat het ook plotseling en absoluut kan zijn.
Overgewaaid uit andere tradities is het inmiddels overbekende Halloweenfeest. Op de vooravond van Allerzielen en Allerheiligen wordt op een markante manier de rituelen vormgegeven die je mag zien als jouw contact met het ongeziene.
Het mysterie eren
Halloween herinnert ons eraan dat de dood geen vergissing is, angst geen vijand is en het onzichtbare niet betekenisloos is. Dit zijn essentiële onderdelen van het mens-zijn.
Dieptepsychotherapie helpt om licht te brengen in deze schaduwplekken zonder ze uit te wissen. Net als het plaatsen van een kaars in een pompoen, leren we om zowel de duisternis als het licht bij elkaar te houden. Dit is de essentie van genezing: niet ontkenning, maar integratie.
Het is misschien goed om nog eens aan te geven dat biografiewerk iets anders is dan Psychotherapie. Het verwerken van het verleden, van je trauma’s en onverwerkte ervaringen is bedoeld voor mensen die niet goed meer in staat zijn sturing aan het eigen leven te kunnen geven.
In het biografiewerk zoek je naar inzicht in het eigen leven. Waar je nieuwe inzichten vindt ontstaat meer bewustwording en kun je dit anders leren vormgeven. Dat is het toekomstgerichte aspect waar het biografiewerk zich op richt. Leren van je eigen leven biedt kansen en mogelijkheden waar je door je inzichten nooit op gekomen was.
Veel verwerking speelt zich af in het onzichtbare, denk aan dromen en beelden die zomaar uit het niets opkomen die een wijsheid bevatten waar je rationeel geen toegang toe hebt. Anders gezegd: In onze dromen herinneren we ons wat in waaktoestand met het hedendaagse bewustzijn verslapen is.
Vanzelf kan ook in je dromen het ego aan het roer staan. Om het hart in te gaan is de terugblik op je dag voor het slapen gaan of met een vraag de nacht in te gaan de opmaat om van het van ego naar hoger Zelf uit te reiken. Deze liefde en vrede komt van binnenuit….
Deel alle lichtjes die je komende tijd aan steekt voor anderen ook met je eigen hart. Laat het licht binnenkomen en leer zo de duisternis en het licht bij elkaar te houden. Rituelen hebben het vermogen de breuk te helen…..
Het verschil tussen drempels en de blokkades vindt je als je je blik richt op genezing en gezondheid. Dit zijn belangrijke wegwijzer om onze levensweg op aarde te kunnen vinden. Wanneer ziekte samenhangt met biografische samenhangen op korte termijn, dan kunnen we binnen dit leven verbanden ontdekken tussen zo’n ziekte en daden die een blokkerende werking op onze ontwikkeling uitoefenen.
Wanneer ziekte samenhangt met biografische samenhangen op langere termijn, dan moeten we denken aan daden die we zelf hebben gedaan en daden die ons zijn aangedaan in voorgaande levens of gevolgen van daden in volgende levens.
Ziekte kan ook het gevolg zijn van het feit, dat wij in dit leven geen of onvoldoende greep hebben gekregen op de levensopgave die met dit leven samenhangt.
Een geblokkeerde biografische ontwikkeling kun je zelf vinden als je op zoek gaat naar wanneer die blokkade is opgetreden en op welke wijze je (vaak) het tegenovergestelde bent gaan inzetten.
In de verschillende lagen van ons mens-zijn kun je zo heel wat angsten, blokkades etc. op het spoor komen waar je in ‘donkere dagen’ veel hinder van kunt ervaren.
Hopelijk open je de link in dit artikel en kan ik eindigen met de woorden van John O’Donohue
Het is verstandig om in je eigen leven de belangrijkste drempels te kunnen herkennen en erkennen; om de tijd te nemen; om alle soorten aanwezigheid te voelen die daar ontstaan; om met volledige aandacht naar binnen te luisteren totdat je de innerlijke stem hoort die je naar voren roept.
© Joke
fluisteralsjeblieft 